பம்புசெட் - கிராமத்து வாசம்

பம்புசெட்

ஊருக்குப் பக்கத்தில

பம்பு செட்டு !

ஓடுதையா மனம்

துள்ளிக் கிட்டு !

வெள்ளி அருவிபோல

விழுகுது தண்ணீர் !

அது விவசாயத்தக்

காக்க வந்த பன்னீர் !

உருக்கிவிட்ட கண்ணாடி போல

வரப்புலதான் ஓடுது !

புத்தம்புது தம்பதி போல

வயலுலதான் கூடுது !

வாண்டுக கூட்டம் வந்து

தலயத்தான் காட்டுது !

சர்ருனு விழும் தண்ணீ

மேலும் கீழும் ஆட்டுது !

அத்தை மக அறிவழகி

ஓரப் பார்வ பாக்குறா !

கண்ணடிச்சு நின்னா

களக்கொத்தியத் தூக்குறா !

பாத்தி கட்டி வளருதையா

பருத்திச் செடி !

பாவி மக பார்வயில

படபடக்குது மடி !

வெத வெதச்சு 

நாத்து நட்டி

நாலா மாசம் வந்திடுமே

நெல்லு எனும் தங்கக் கட்டி !

பருவ மழ  பெஞ்சாதான்

உருவமே மாறிப்போகும் !

பம்புசெட் தண்ணி வந்தா

பட்ட கடனும் ஆறிப்போகும் !

உள்ளத்துக் காதல் போல

ஊறுதையா ஊத்து !

ஊருசனம் கெக்களிக்கும்

தண்ணிவரத்தப் பாத்து !

கிராமத்து வாழ்க்கையில

பம்புசெட்டு ஆதாரம் !

பம்புசெட்டு இல்லையினா

வாழ்வே சேதாரம் !

தேங்காய்த் தண்ணிபோல

இனிக்குது பாரு !

எங்க ஊரு வாழ்க்க போல

வேறென்ன வேணும் கூறு !

பசுமைக்கவிஞர்.

மு.மகேந்திர பாபு.