கொலுசு.

யாருமற்ற அறையினில்

நீயும் நானும்

எதிரெதிர்.

உன்

பஞ்சுப் பாதத்தை

நெஞ்சில் வைத்து

மீசையால்

ஆசையோடு

வருடுகிறேன்.

சிணுங்கலுடன்

காலை உள்ளிழுக்கிறாய் .

வெட்கத்தில்

சிவக்கின்றன

கன்னமும்

கண்களும்.

கொலுசுக்கும்

உள்ளங்காலுக்கும்

ஒரு முத்தம்

சத்தமின்றி தர ,

கண்களை மூடி

நாணுகிறாய்.

தோற்றுப்போய்

நிறம் மாறுகிறது மருதாணி.

மு.மகேந்திர பாபு.